روي چون ماه آسمان داري

شاعر : انوري

قد چون سرو بوستان داريروي چون ماه آسمان داري
نه به جان و سرت که جان داريدل تو داري غلط همي گويم
خويش را چند بر کران داريدر ميان دلي و خواهي بود
روي تا کي ز من نهان داريراز من در غمت چو پيدا شد
جاني و عادت جهان داريگر نهاني و بي‌وفا چه عجب
وز جفا سر بر آسمان دارياز غمت روي بر زمين دارم
چند از آن گرچه جاي آن داريچند ازين گرچه برگ اين دارم
سر چه بر انوري گران داريچون گراني همي بخواهي برد